Identistrijd
Het witte scherm staart naar me, ik staar terug, prikkels van pixels. Ik voel me afwezig, veel te lang geen beweging. Bezig met mijn leven beleven vanuit de derde persoon. Mijn hoofd draait op standje chaos, ik neem alles waar maar verwerk een kwart. Het lijkt net alsof ik de intercity naar interactie mis. En daar sta ik dan op het perron van mijn eigen dwaalspoor. De cirkels die ik benoemde nemen steeds betere vormen aan: Ik word boos op mezelf omdat ik boos op mezelf word als ik mezelf opengooi. Ik weet niet welke van deze twee boosheden ik me met deze tekst op mijn hals haal. Ik weet in ieder geval dat die boosheid me niet verder helpt en daar word ik boos van. Een soort boosception. Ik word er moe van.

Zoeken naar rechte wegen in plaats van cirkels. Zoeken naar antwoorden die leidend zijn in plaats van dat ze jou leiden. Zoeken, kijken, dwalen, waarnemen… verwerken en dan beseffen dat ik misschien al drie treinen heb gemist.