De dag die komen gaat, is vertraagd. Alsof gisteren hem dwarsligt, zo blijft hij kleven. Last van de triggers die hem steken, weet hij niet hoe het verder gaat.

Gisteren laat zijn sporen na, verpakt in een omhulsel dat is opgeslagen. De verstreken tijd lijkt hem na te jagen, wat kan het zijn zal jij je afvragen.

Hij blijft er mee rondlopen, ook de komende dagen.

Het antwoord heeft hij bewaren, in een kluis van verbindingen die komen opdagen. De strijd in zijn hoofd besluit hij te aanvaarden. Zodra hij het verteld, kan dat zijn onzichtbaarheid verklaren.

Eenzaam op zijn kamer teruggetrokken, waar niemand ook maar de mogelijkheid zal krijgen het antwoord te ontlokken. Laat staan de kans om te praten.

De man heeft moeite om zijn verleden los te laten.