Gebrandmerkt.

Het is als onherstelbare schade. Het zal altijd zichtbaar blijven. Je bent gebrandmerkt. Je behoort tot een selecte groep. Mensen die geen grip krijgen op impulsen. Geen zinvolle invulling weten te geven aan vrije tijd. Verslaafd zijn aan de spanning, de kick. Je bent gebrandmerkt. De ene dag gevoelig littekenweefsel, de andere dag schilfers van een droge huid. Roodgloeiend van de stress. Wallen en hoofdpijn door slaaptekort. Woede-uitbarstingen uit frustratie en onvrede over jezelf in deze situatie. Naïef en oppervlakkig gedrag en bovenal onrealistische gedachten. Asociaal en schuw. Overgeleverd aan de goden van de kansspelen. De laatste dagen voelt hij als de duivel. Het lijkt er bijna op of het iemand anders is, die je laat kiezen, terwijl je het toch zelf bent die ermee blijft doorgaan. Het isolement zit je reeds aan te staren, een lege grauwe muur waar je tegenaan dreigt te lopen. En dan nog iets. Een ander denk je alles wijs te maken, terwijl je zelf een pleuris bende creëert. Je hebt jezelf gebrandmerkt. Als je zo doorgaat sterf je eenzame dood. Je maakt jezelf van alles wijs, maar daadkracht bij het woord? Triest is het te noemen. Je laat je overnemen door de goden van de kansspelen. Sneu, joh! Is het die spanning allemaal waard? Alle gevolgen voorzien? Je ligt jezelf en je mogelijkheden in de weg. Die duivel breekt af wat je opbouwt, tot je al je waardigheid verliest. Wordt eens wakker en ga leven.