Blauwe lucht, gele regen, gouden rivier, waar is alles gebleven. Het verdampt als sneeuw voor de zon, verplaatst zich via andere wegen, blijft het nog ergens kleven. Nee. Het komt en gaat, al kun je het verzamelen – zoals de rattenvanger van Hamelen. Opslaan in derivaten, onroerend goed, zodat je later leeft in overvloed. Enkel een schrale troost op je tekorten in het sociale verkeer. Wil je nu nog altijd alsmaar meer. Want zie je bewegen, of sta je stil. En zul je je begeven in de toekomst, is dat wat je wil. Zijn wij elkaars evenbeeld, of is er een verschil. Leven in het moment, ik moet je zeggen dat het went. Schond een ander eerder m’n vertrouwen, leer ik nu steeds meer om daar op te bouwen. Al dan niet het overpeinzen van dingen, maak ik mezelf nu wijs geen sterke verhalen te verzinnen. En als je wil weten hoe je moet beginnen. Toon je kwetsbaarheid en stel je open voor de ander. Wees geïnteresseerd en toon je respect, dan ontdek je vanzelf wat ik verander.