Emotie rollercoaster

Zojuist ingestapt, het voorste karretje om alles te overzien. Klaar voor lancering, laten we aftellen vanaf 10. Wie z’n gordel niet om heeft, is gezien.

Gevlinder in m’n buik, gezond gespannen. De trein vertrekt vanaf z’n station, wij naar die looping verlangen. Hals-over-kop lopen de tranen langs m’n wangen.

De suizende wind langs m’n oren, gebrul van achter me. Een kurkentrekker om me op te warmen. Ook zit er iemand verstijft naast me, waarover ik me mag erbarmen.

M’n aanblik op haar gericht, terwijl die looping z’n intrede doet. Kijk nu eens dat gezicht, wat is ze toch zoet. Ik leg m’n hand op de hare, je doet het goed.

Een omgedraaide maag, adrenaline gestegen naar z’n top. M’n ogen maken nog enkele loopings, wat een euforisch gevoel in m’n kop.

Teruggekeerd op het platform, schreeuw ik om meer. Ik kijk haar aan en zeg ‘kom, we gaan nog een keer’. Zij besluit uit te stappen, nee, niet alweer.