Ten prooi vallen aan.

Als een vis in het water. Het spartelen na te laten. Manoeuvreren tussen vriend en vijand. Onderweg naar het beloofde land.

Vrij als een vogel. Nimmer noch weg te blazen. Circulerend op de wind tussen hemel en aarde. Zwemt daar een vis naar zijn waarde.

Aanstaande ontmoeting, in een flits de begroeting. Onverwachts bezoek, het zwemmen in cirkels, de vloek. Een frisse duik, zo behendig en flexibel, maar mis.

Terug in rang, hervinden van hun posities, berustend in afwachting. Scherp en geslepen, zoals zijn snavel, gevolgd een ongenaakbare afslachting.

Ten prooi vallen aan, een zee-arend.

Blub.