Status. Wat is jouw status. Waar sta je. Hoe ben je in beweging. Hoeveel verdien je. Welke titels draag je. Wat bezit je. Hoe zie je er uit. Voor wie werk je. In welke auto rij je. Waar woon je en hoe groot. Bij welke vereniging loop je rond. Waar ga je eten. Hoeveel schoenen heb je. Wat heb je tot nu aan toe allemaal gedaan. Met wie ga je om. Welk geloof hang je aan. Wie is je partner. Hoeveel kinderen heb je. Wat zeg je.

Wat is nou status. Hoe belangrijk is het hebben van iets. Wat maakt nou het grote verschil tussen mensen onderling. Zijn we niet gewoon allemaal mens (gezien willen worden als gelijken). Wie bepaalt nou of je aanzien hebt of krijgt. En vooral, wat moet je met deze vorm van pure waanzin. Want dat is het, pure waanzin. Een achterlijk bedenksel van oer domme egocentrische mensen, die vooral gericht zijn op zichzelf en elke dag alles af en aanmeten. Wandelende projecties. Diep triest.

Geld als waardig middel? Een middel wat mensen verder uit elkaar laat doen drijven, noemen wij waardig? Idioterie. We zijn de weg kwijt. Compleet verdwaald. Het bos ingestuurd en uit wanhoop slopen we alles, waardoor al het kostbare wordt vernietigd.

Waar is ons zelfrespect. Waar is ons respect naar waar we vandaan lijken te komen. Het respect voor alles wat om ons heen leeft. Respect voor de bodem, die ons wil voorzien van waardig voedsel. Een waardevolle voedselbron. Respect voor de kosmos.

Verdomme man! Wanneer stopt deze waanzin. Voor mij stopt het als ik sterf, alleen dat is verdomde egoïstisch. Zo wil ik niet denken. Dat wil ik niet uitdragen. En de invloed die ik kan uitoefenen, is die op mezelf. Hoe ga ik om met alles wat leeft. Hoe verhoud ik me tot de mens, de dieren, de planten, het milieu, de bodem onder m’n voeten en de kosmos waarbinnen ik beweeg.

Is het nodig om een auto te hebben. Moet ik in een groot huis wonen. Heb ik elke maand nieuwe kleren nodig. Moet ik m’n koelkast vol stoppen met eten, waarvan ik vervolgens de helft in de afvalbak deponeer. Moet ik mezelf elke dag in het zweet werken om m’n rekeningen te kunnen betalen. Is het nodig te oordelen over een ander. Moet ik concurreren met mensen om m’n positie in te nemen in een maatschappij, die weinig waarde kent.

Ach, het zijn allemaal verzinsels om status in stand te houden. Leugens en illusies. We houden elkaar voor de gek. Als de status maar blijft winnen.