Laagmoed
Het is weer maandag dus tijd voor een nieuwe uitsmijter,
ik wil het vandaag hebben over het feit dat ik mezelf treiter,
dat ik mijn leven wijd aan mezelf verwijten,
zonder oog op de realiteit in mezelf bijten.

Ik denk dan bijvoorbeeld dat ik dingen bewust fout doe,
berustend op mijn vooroordeel schuif ik alles naar mezelf toe,

onbewust jezelf wijsmakend dat je niet aan de eisen van anderen voldoet,
dat je, je constant van je laatste kansen ontdoet, je voorgoed van je laatste speel verdoet.

Je zou maar moeten voldoen aan ieders wensen en verlangen,
om dan onbevangen over je eigen grenzen te gaan voor anderen,
zonder het een streven te laten zijn om je eigen wegen te bewandelen,
je leven te veranderen… In plaats daarvan ga je gedreven zitten handelen voor andermans belangen zonder de kans te pakken je eigen dromen te vangen.

Onrealistische angsthaas, als een dwaas streef je naar een invulling op je eigen overkomen, ontkomen aan het gegeven dat dit streven voor ieder is ontnomen.

Nu zit je, je onzekerheid weg te pennen, ontken je op deze manier dat je niet durft weg te rennen.

Man hou nou gewoon een keer je bek! Vind je het gek dat je voor jezelf een gebrek aan eigenwaarde voltrekt, altijd een grote bek tegen jezelf, altijd bezig met het ontdekken van je eigen defecten maar je verrekt het om jezelf in een vredesakkoord te betrekken.

Gast, kijk wat minder naar je gebreken, breek jezelf niet op met je zelfdestructieve preken, bespreek je onzekerheden, iedereen heeft zo zijn moeilijkheden,

ontleed ze in vragen, smeed plannen die de massa verlagen, de krachten verdragen en je onzekerheden verjagen.

Door jezelf opgelegde hoogmoed is zelden goed, behoed jezelf van je opgelegde eisen en vaar een ongecontroleerd leven tegemoet!

Emotiethee
Ik ben blij dat ik me ’s morgens af kan vragen waarom theezakjes geïnteresseerd zijn in mij als persoon. Ik kan lachen om het gegeven dat we als consumptiemaatschappij wel erg ver gaan in het verkopen van thee, maar ook ben ik blij dat ik de vrijheid en de omgeving heb om me over deze zaken bezig te houden.

Ik ben bang als ik tijdens de eerste slokken van mijn vraaggrage-thee op het nieuws zie dat een groep minderbedeelde Neerlanders zich heeft begeven op de oproerpolitie om de komst van een vluchtelingencentrum te stoppen. Ik kan lachen om het gegeven dat de angst van deze mensen door henzelf wordt beantwoord met een demonstratie van die angst (verstoren van de publiekelijke orde). Het gelach wordt snel weer verruild door angst als ik me herinner dat deze angst-fascisten waarschijnlijk niet over de zelfkennis beschikken om deze dubbelzinnigheid te kunnen waarnemen.

Het betreurt mij dat ik samen moet leven met mensen die het geloof hebben gevonden in de angst dat alles van ze wordt afgenomen terwijl we tegelijkertijd theezakjes hebben die ons bevragen naar onze identiteit. Ik kan lachen om de zwartheid van dat gegeven. Misschien is het theezakje wel het enige moment van zelfreflectie voor sommigen.

Ik word verlegen als het theezakje me de volgende morgen vraagt wat mijn dromen zijn en ik het antwoord niet zo goed weet. Ik kan lachen om het gegeven dat Pickwick nu mijn therapeut aan het worden is. Maar met lachen beantwoord ik de vraag niet… gelukkig heb ik nog de hele dag om na te denken.

Ik ben boos om… nee ik word niet boos, vandaag even niet. Trek geen thee van mijn onvermogen, ik heb geen trek in frustratiethee. Net als de thee die gevangen zit in het zakje maar in het water wel thee trekt, zo werkt het ook met emoties. Ze zitten dan wel in je hoofd maar ze hebben ook invloed op je omgeving. Laat ik me vandaag eens bezighouden met mijn vraag beantwoorden; ik droom van een gelukkig leven, met zo min mogelijk ergernissen.

Terugkijkend op de toekomst, de voorspelling uitgekomen. Zo voorspelbaar als het was, dat je bent gaan dromen. Je opende ogen, plots bleek alles je ontnomen. Had je dat kunnen voorkomen?

Handelend op het moment, dat je waarschijnlijk geen weet hebt, bij wat je doet. Maar wat maakt het uit, het voelt toch goed? En ook al doet dat het niet, er liggen voldoende mogelijkheden in het verschiet.

Een doel in het leven, is ook maar een streven – meestal voor even een intens beleven. Het is een gegeven, geen vaststaand feit – pak ‘m beet, anders ben je ‘m kwijt. En wat dan nog, heb geen spijt.

Behoed jezelf, je omgeving. Vind rust bij jezelf, dat is beleving! En doe één ding zoals het hoort, heb seks en plant je eigen soort voort.

Zebrapad
Mr. Black en White, mijn twee beste maatjes,
Geen keuzestress, geen twijfel of afleidende praatjes,
Geen tussenweg, geen verdeling in verschillende gradaties,

Ik wil gewoon één of nul, goed en fout,
een vriend een lul, het is warm of koud..

..In het paradijs zonder alternatieven,
Het stereotypr eist enkel antoniemen, geen andere perspectieven,
Liever kort door de bocht dan grensland doorklieven,

Compromisvrees, angst voor het ontastbare,
Terwijl je zelf niet te vatten bent claim je alles te verklaren,
smachten naar het ware, de waarheid waar je, je blind op staart,
ervarend dat je in cirkels vaart jezelf dwingend de rest te evenaren,

maar dat lukt niet, je doet je best maar er gebeurt niets,
je wilt wel maar zo te zien was je te expliciet,
misschien wel te fanatiek, onethisch of hypocriet,

Zwart en wit zijn geen basis voor een keuze of een oordeel,
Ze geven enkel doorslag en de kleur maakt het tot één geheel.

Het is enkel eb of vloed, de man met de hoogste hoed!

Activatie

Kom op – in beweging, kom weg van die reling. Het is slechts een uiting van verveling. Je krijgt een warm onthaal, want ik luister naar je verhaal – indien óók ik niet verdwaal. Het is een kwaal.

Vertel me wat er dwarsligt, ik snap dat je baalt – toch heb je er meer aan als je straalt. Zorg dat je positiviteit toelaat, die je leven bepaald. Kop op met je humeur, kom uit die sleur en stop met gezeur. Kom eens langs, krijg je bakkie pleur!

Ik stap de zee in tussen eb en vloed. De man met de hoge hoed!

Absurditeit

Welkom in een wereld die maakbaar blijkt te zijn, waar zit ’t venijn. In ons brein? Meegevoerd op een trein vol volgelingen, die anderen verdringen voor onzinnige hebbedingen – die vooraan staan in de rij van de slachterij der natuur. Is de mens nu tureluur? Zie nou een product, maakt niet uit wat of hoe duur. Als er één mens in die trein stapt, wordt de wind al guur. Het is toch zuur, dat de mens bepaalt over de natuur?

Een product vraagt er niet om gekocht te worden, een prijs te dragen. Een product vraagt er niet om bemind te worden, of iemands status te verlagen. Een product vraagt er niet om vandaag nieuw te zijn, en morgen alweer oud. Gun een product zijn oorsprong, terug naar het woud. Is het de mens die van deze manier van leven houdt?

Het overkomt ons, wij zijn volgelingen. Wat zijn wij mensen toch dwaas, wij zijn de natuur niet de baas. De mens wil alsmaar meer, is nauwelijks tevreden – zondaars. Welkom in een wereld die vernietigbaar blijkt te zijn, en dit is ons gebaar, de mens met zijn brein!

Zit er nog ruimte tussen eb en vloed, de man met de hoge hoed!

#Bluemonday
Ben je klaar met klaarkomen op andermans gebreken? Vul die leegte door een depressie te faken!

De perfecte manier om je eigen leegte op te vullen is door je zelf te hullen in een nul die emo-teksten lult,

Beceause it’s Blue Monday! Lekker gay-cliché krokodillentranen huilen om je achter je ledige levenswijze te verschuilen,

Waar wacht je nog op, eindelijk de aandacht die je altijd wilde krijgen! Zomaar voor het grijpen door theatraal te krijsen, jezelf ontstijgen door je identiteit te verzwijgen…

‘Ik ben zielig!’ – ‘Ja dat ben je inderdaad.’ Jezelf laten geloven dat het alleen om jou gaat, iedereen over jou praat, gebaad naar bevestiging van je eigen bestaan, in de waan dat je er staat, bestaat in andermans verhalen terwijl je, jezelf allang hebt verlaten.

Maar nu de vraag waar je, je leegte gaat verstoppen? ´Schop je hem onder de deurmat of ga je hem in je kussen proppen? Nee ik ga hem op Facebook droppen!’

Hashtag sadface, hopend dat iemand het leest… maar wat je vergeet is dat iedereen deze maandag net zo hard leed als jij deed,

#Collectiefleed

Etiketteren

Tegenwoordig kun je plaatjes sparen bij de Maatschappij. Voor iedere tekortkoming die je bij jezelf ontdekt, krijg jij een treffende broche opgespeld. Bij slechts 5 broches kom je in aanmerking om opgenomen te worden in de Wall-of-fame van exorbitante personen, waardoor je kosteloos een jaar lang wordt voorzien van alle gemakken – om je ongemakken te belonen. Dus ga als de bliksem op zoek naar jezelf en ontdek hoe exorbitant jij bent! Let op! Er is maar een beperkte voorraad broches, dus wees scheetsgewijs – want voor je het weet, hoor jij er niet meer bij.

de Maatschappij, dat ben jij

Sam zegt hoe het moet!
Ik wil dat jij gaat doen wat ik doe, doe me na zonder te denken hoe het anders moet, hoe het anders kan, ik wil dat je me volgt want ik heb een master plan,

Volg de kudde en stop met denken, tank je vol met de onkunde die ik je schenk, zonder af te zwenken,

Super het gaat al heel erg lekker! Elke morgen half zeven ontwaakt door je wekker op naar de garantie om een goed leven te dekken,

En als je afwijkt dan maak ik je kapot, aan je lot overgelaten, verlaten in je eigen grot.

Groetjes,

Sam Leving